In voorgaande blog posts had ik het over verschillen tussen het Nederlands en het Engels. In deze blog post ga ik het weer hebben over taal, maar nu ga ik in op de bewoording die gebruikt wordt voor het beschrijven van en het vragen over beperkingen en mensen met beperkingen.
Kortgeleden heb ik de Engelstalige video hieronder bekeken, gemaakt door Marissa Meleske. Dit heeft me geïnspireerd om deze blog post te maken.
Ik doe mijn best nooit door iemand gekwetst te worden, niet alleen omdat de taal misschien niet kwetsend bedoeld is, maar ook omdat gekwetst reageren geen problemen oplost. Dus, wat doe ik in plaats daarvan? Hier zijn een aantal richtlijnen die ik zo goed mogelijk probeer te volgen:
Mensen kunnen soms ongepaste taal gebruiken, niet omdat ze grof zijn, maar omdat ze de juiste woorden niet kennen. Ik waardeer het altijd wanneer mensen de juiste woorden gebruiken, maar ik zou niet graag willen dat iemand iets niet kan vragen of zeggen alleen omdat hij/zij de juiste woorden niet weet, en graag wil voorkomen dat hij/zij me kwetst.
Ik wil graag dat je het volgende over mij weet. Vanwege mijn sterke neiging om logisch te denken, is het niet makkelijk om mij te kwetsen. Daar komt bij dat ik vragen over mijn beperking maar wat graag beantwoord, maar het gedachtenlezen heb ik nog niet helemaal onder de knie.
Zoals altijd, hoop ik dat je dit met genoegen hebt gelezen. Als je vragen of commentaar hebt, laat die dan alsjeblieft achter in het formulier hieronder.
Vul alsjeblieft alle drie velden in, anders verzendt het formulier niks. Je commentaar zal niet meteen verschijnen.