Misschien zou Vulcan Viper hier eigenlijk over moeten vertellen, maar goed! Omdat het al lang geleden is dat ik voor het laatst iets op mijn blog heb gezet, kwam ik op het idee om eindelijk weer een nieuw artikel te plaatsen. Dit keer is het een getuigschrift dat eigenlijk bestemd was voor deze pagina (Engels), maar het moet nog steeds worden toegevoegd.
In 2009 was Second Life al zo groot geworden dat ik er hier in Nederland iets over hoorde.
Toen ik iets over Second Life zag, leek het mij een ideaal platform om te laten zien hoe we kunnen bouwen zodat alles toegankelijk is voor iedereen; ook voor mensen met een beperking. Dus werd, op 2009-08-22 werd Vulcan Viper geboren. Ik begon aan een groep genaamd Accessibility In Mind met het idee om mijn nieuwe benadering te delen, maar daar kwam gewoon geen schot in.
Eerst vond ik werk bij Goff Management Group (GMG) en later bij Verballis Translation Services. Ik houd van mijn werk en van mijn deelname aan het wekelijks GeekSpeak evenement, maar mijn belangrijkste reden voor het blijven in second Life is Virtual Ability.
Virtuele werelden, en Second Life in het bijzonder, bieden de mogelijkheid plaatsen te bezoeken, zelfs als ze in het echt veel te ver weg zijn, of compleet ontoegankelijk voor iemand die, zoals ik, een rolstoel nodig heeft voor zijn mobiliteit. Virtual Ability biedt een toegevoegde waarde die misschien met slechts weinig woorden te beschrijven is, maar die, zeker voor mensen met een beperking, heel veel betekent. Dit is, volgens mij, wat me keer op keer terugbrengt naar Second Life.
Mijn noden veranderlijk zijn, en ik kan of wil misschien niet altijd praten over wat er in me om gaat, maar wat ik ook wens - het zij eenzaamheid, steun, een luisterend oor, advies - ik vind het in Virtual Ability.
Ik heb er zelfs liefde gevonden, maar mijn liefste wordt uit SL gehouden, wat tendele te wijten is aan het geloof van sommigen dat SL de reden is voor wat er in haar echte leven is gebeurd. Maar goed, nu even weer terug naar Virtual Ability.
Wanneer wij iets doen, is het voor ons belangrijk dat iedereen ervan kan genieten. Om dat te bereiken, help ik door een stem te geven aan de stemlozen, of door te typen voor wie alleen gesproken tekst kan gebruiken. Soms beschrijf ik ook wat de zienden onder ons kunnen zien, alhoewel ik niet denk dat ik daar goed in ben.
In het verleden heb ik presentaties gegeven over onderwerpen als Esperanto, meditatie, en het beheren van wachtwoorden. Ook leid ik regelmatig een evenement getiteld Going for Games, waarbij we naar een gebied gaan waar allemaal spellen te vinden zijn die we kunnen spelen. Door deze makkelijke dingen te doen, hoop ik Virtual Ability iets terug te geven voor wat zij voor mij doen...hoewel ik betwijfel dat ik daar ooit recht aan zou kunnen doen.
Wat ik mooi vind aan Virtual Ability? Eens even zien... om te beginnen hebben we Slatan's wekelijkse tour naar een (voor iedereen behalve hem) onbekende plek, waarbij wij gaan naar hele verschillende plaatsen in Second Life. Ook geniet ik van het wekelijks kampvuur uur waarbij we een slaapzak of boomstam pakken en kletsen over van alles. Daarnaast hebben we nog een evenement genaamd Show & Tell, waarbij we over iets vertellen of iets laten zien wat we de afgelopen dagen zijn tegengekomen. Als laatste noem ik nog een evenement van MermaidSue genaamd Always Better Together, wat een informele ontmoeting is waarbij we iedere week weer over een ander onderwerp praten dat te maken heeft met leven met een beperking.
Behalve dat ik aan Virtual Ability mee doe, doe ik ook mee aan GeekSpeak wat een wekelijkse bijeenkomst is waarbij we praten over een geeky onderwerp. Ook geniet ik van artiesten als Essence McGinnis, Mavenn, Samm Qendra, Stinna Celt, Harmonia Trefoil, en Phil Setner. Ook ga ik graag naar optredens van de DJs Eria Ziemia en onze eigen Keao Wright.
Maar goed...even weer terug naar Virtual Ability. VAI heeft zoveel te bieden! Er is een toevluchtsoord, waar alleen VAI leden kunnen komen, het strandcafé, Deaf Chat Café (ik hoop dat ik de naam goed heb), we hebben appartementen die door leden van VAI kunnen worden gehuurd voor L$1 per week, we hebben een bibliotheek...maar, grootendeels bestaande uit mensen met een beperking, is het belangrijkste dat we bieden wel begrip; het begrip dat een beperking kan betekenen dat we gevoelig voor iets kunnen zijn wat anderen volledig onberoerd laat, of dat gebrek aan echt sociaal contact iemand onzeker kan maken, of dat een beperking betekent dat iemand meer dan een minuut nodig heeft om een enkel woord te typen, en dat is waarschijnlijk nog niet eens alles.Zo'n begrip is simpelweg onbetaalbaar, en ik betwijfel dat je dat ergens anders zult vinden dan in Virtual Ability.
Zoals altijd, hoop ik dat je dit met genoegen hebt gelezen. Als je vragen of commentaar hebt, laat die dan alsjeblieft achter in het formulier hieronder.
Vul alsjeblieft alle drie velden in, anders verzendt het formulier niks. Je commentaar zal niet meteen verschijnen.