Deze blog post is een soort van vervolg op deze blog post van 2018-11-23, waarin ik het heb over hoe het voor Cori en mij is dat we nog steeds niet bijelkaar zijn. In deze blog post wil ik het hebben over de onbeantwoorde vragen die ons nog steeds scheiden. Ook wil ik graag delen wat ik beschouw als vooruitgang.
Wat doe ik aan het bezwaar dat het gewoon te ver weg is? Eén mogelijke oplossing is iemand te vragen die ervaring op dat gebied heeft, omdat zij veel reizen maakte naar...volgens mij was het Canada...met een zoon die een beperking heeft die erg lijkt op die van mij. Alleen is die buiten bereik en daar kan ik weinig aan doen. Ook weet ik niet wanneer ze weer terug zal komen. Hoe dat ook zij, denk alsjeblieft niet dat ik intussen stil ga zitten.
Met de weerstand waar ik mee te kampen heb, hoe krijg ik alles wat ik nodig heb mee. Als ik bedenk dat veel daarvan boven ligt...?
Ik heb dat minstens sommige van mijn blog posts laten zien hoe graag ik naar de V.S. wil om de rest van mijn leven bij de liefde van mijn leven te zijn. Om de nodige hulp daarbij te krijgen moet ik aantonen dat we de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Zoals te zien is in mijn electronisch rekenblad, heb ik daar de grootste moeite mee. Dus, is mijn derde vraag: Hoe kan ik aantonen dat we de eindjes aan elkaar zullen kunnen knopen?
Genoeg over de problemen die we hebben! Laat ik nu vertellen over wat er voor mij uitziet als vooruitgang...eindelijk.
Afgelopen zaterdag ging ik naar de jaarlijkse bijeenkomst van het OLG (Ontspanning Lichamelijk Gehandicapten). Daar sprak ik met iemand over mijn liefste Cori - iets wat ik maar wat graag doe zo gauw ik er kans voor krijg. Eén van de gasten hat daar nogal wat informatie over. Handicap Visa (of hoe hij dat ook noemde)...organisatie voor mensen met een beperking die naar het buitenland willen reizen... Iets zegt me dat het daar niet mee ophoudt, dus hoop ik dat hij met mij in contact komt. Dat gezegd hebbende, zou de informatie die hij tijdens het feest al gaf, Cori en mij al wel eens kunnen helpen om voor de eerste keer samen te komen.
Ik noemde een organisatie voor mensen met een beperking die naar het buitenland willen reizen. Er is een organisatie in Nederland genaamd Buitengewoon Reizen. Zij hebben niet alleen een website, maar ook een Facebook pagina en een YouTube kanaal. Ik hoop dat ik hiermee minstens een vakantie in de wacht kan slepen.
Gaat het eindelijk gebeuren voor ons? Het ziet er voor mijn gevoel wel naar uit.
Zoals altijd, hoop ik dat je dit met genoegen hebt gelezen. Als je vragen of commentaar hebt, laat die dan alsjeblieft achter in het formulier hieronder.
Vul alsjeblieft alle drie velden in, anders verzendt het formulier niks. Je commentaar zal niet meteen verschijnen.